Hallo lieve allemaal,

Het is de goden verzoeken als je schrijft, er zijn geen gekke dingen gebeurt.
Vanuit de Niagara Watervallen rijden naar de volgende locatie en dan is ineens de kaart van Amerika/Canada niet meer in de tomtom terug te vinden, dus lichte paniek.
Om een lang verhaal kort te maken, we zijn een andere tomtom gaan kopen bij de Walmart.
De Jeff Dunham kenners, zullen gelijk weten och jee Walter.
Ron helemaal gelukkig hij ging naar de Walmart en ja hoor komen we binnen staat er toch een kopie van Walter bij de ingang.
Net zo kaal, net zo chagrijnig en Ron gaat natuurlijk aan die man vragen waar de tomtom liggen.
Wij betaald en lopen we de winkel uit, komt Walter achter ons aan hartstikke mopperen Hey Guy's didn't you hear the alarm?
Hij in het tasje kijken, mopperend op het bonnetje kijken en toen konden we gaan.
Ron was helemaal gelukkig, hij was in de Walmart geweest en ook nog een echte Walter tegen gekomen.
Dus die heeft constant gelopen get your stuff and get the hell out of here.
Gelukkig deed de tomtom het ook echt en toen konden we gelukkig op naar Algonguin park.

Wat een rit en toch nog zoeken hoor.
Het was best lastig te vinden, uiteindelijk zijn wij er gekomen.
Het waren allemaal soort blokhuisjes op palen aan het water, met rondom het gigantische meer allemaal naaldbomen.
Wij kwamen in de namiddag aan en werden enthousiast ontvangen door een vriendelijke receptioniste.
De bagage werd keurig voor ons naar het huisje gereden en de dame liep mee om ons het huisje en de kamer te laten zien.
Je kwam in een huiskamer binnen met een openhaard die ook aan was.
In de gangen waren de kamers, dus de huiskamer was gemeenschappelijk.
De kamer was prachtig, twee giga bedden, twee riante stoelen, een prachtige badkamer en uitzicht over het meer.
Omdat je in the middle of nowhere zat, was je daar all inclusive, de dame vertelde als je de bel hoort dan betekend dat je mag komen eten.
Het was prachtig weer toen wij aankwamen, dus wij dachten wij gaan heerlijk op die ligbedden op de steiger liggen.
Dus wij lagen net en de ene naar de andere mug en hier een prik en daar een prik.
Uiteindelijk naar binnen gegaan en muggenspray gehaald.
Toen luidde de bel, nou eten dus.
Echt niet normaal zo luxe en zo exclusief, gewoon niet te beschrijven eigenlijk.
Poepie sjiek allemaal, allemaal gedekte tafels volgens de etiketten van een zeer duur restaurant.
Een bestek en glazen dat je dacht, jeetje wat moet ik pakken.
Serveersters en obers die je helemaal in de watten legden en een keuze, nou niet normaal.
De volgende dag zeer slecht weer, toch maar een stukje wandelen dan.
Ze hadden een route zoals hun dat noemen een Trail.
Nou wij zoeken en er hingen hier en daar wat lintjes aan de boom om de kleur van je route te vinden.
Dat was afzien, er was helemaal niks, geen pad, allemaal dicht opklaar staande naaldbomen, omgevallen bomen, dus klimmen, springen, alles was nat dus oppassen dat je niet uitgleed, weer een tak in je gezicht, getverderrie je gymp zakte in de prut weg en dat liep zo je sokken in. Honderduizend muggen die je leeg probeerde te zuigen.
Dus we zeiden alle 2 de groeten, dit gaan we niet doen we gaan terug naar onze hut.
Later god zij dank, want op het bord stond dat er 31 mei in de buurt een zwarte beer gezien was.
Maar een prachtige locatie, poepie sjieke bediening, maar geen tv, geen, wifi/internet, geen radio, alleen maar rust en de natuur.
En dan helaas ook nog rotweer, dus je gaat ook niet gezellig even in de kano/kajack met die regen.
Het was zo stil, je kon je eigen ademhaling en het gepruttel van je darmstelsel horen.
Dus Ron en ik kregen de slappe lach, wat moeten we nou in godsnaam doen?????
Lekker romantisch bij de openhaard gezeten, er stonden gelukkig 2 Nederlandse boeken in de boekenkast, dus daar ben ik aan begonnen.
En foto's schieten, dat hebben we gedaan.
Ze hebben daar piep kleine vogeltjes die ze suikerwater voeren.
Er hangen soort lampjes en op die lampjes zitten bloemetjes en in die bloemetjes zitten gaatjes en als die vogeltjes dan hun snaveltjes in die gaatjes stoppen, slurpen ze het suikerwater op.
Die vogeltjes hangen voor je als Tinkelbel van Peter Pan, het zijn net elfjes, de vogeltjes heten Hammingbirds, nou echt zo leuk.
Na 2 nachten gingen we vandaag op naar Ottawa en helaas nog steeds vreselijk slecht weer.
In de auto gelijk de radio aangezet en ook even hard, weer even terug in het echte leven, wij waren ruim anderhalve dag helemaal in stilte geweest, dus helemaal zen.

Op de rit naar Ottawa zag Ron tussen de bomen een Moose, dus hup auto uit en foto's schieten echt zo bijzonder zo een beest.
En ja hoor, weer aanvallen door een paar legers muggen.
Ron had een hele bloedplek op zijn hoofd van die vervelende muggen.

Een lange rit en uiteindelijk aangekomen in Ottawa.
Wij zitten in een hotel, nou echt niet normaal zo groot en sjiek.
Je auto wordt voor je weggereden, je wordt ontvangen alsof je ene Royalty bent en een kamer jeetje echt pppffffff.
Ook hier weer in de namiddag aangekomen, dus hup koffers naar de kamer en snel naar buiten om toch nog wat te zien.
Het was ons gegund, het was even droog, dikke donkere zwarte wolken, maar droog.
Prachtig, prachtig, prachtig, wat een gebouwen, het ene nog mooier dan het andere.
Veel monumenten en veel over de oorlog.
Opeens een heleboel politie en niemand mocht meer oversteken, we moesten wachten totdat de politie daar weer toestemming voor gaf.
Toen kwam er een hele escorte van politie motors en daarachter de auto's met waarschijnlijk belangrijke mensen, misschien ministers, misschien was Trump wel op staatsbezoek, geen idee, maar overal stond pers en verslaggevers van radio en tv.
Dus wie weet horen jullie zo wie er vandaag in Ottawa aanwezig is.
Wij hebben toch nog veel gezien in een paar uurtjes in de stad Ottawa, echt schitterend mooi hier.
De eekhoorntjes zijn ook zo schattig, het lijkt wel of ze voor je poseren voor de foto.
Net even gezwommen en in de jacuzzi gezeten, nu 3 dagen verslag aan jullie geschreven.
Super leuk dat jullie ons volgen.
Wij hebben het heerlijk, genieten iedere dag volop en hebben veel plezier samen.
Morgen naar Montreal en daar zijn we dan twee nachten.
Het is hier 23:00 uur en bij jullie 05:00 uur, dus wij gaan zo slapen en voor jullie allemaal alvast een goedemorgen.
Dikke knuffel en kus vanuit Canada.
Trouwens hier wordt veel Frans gesproken, maar gelukkig ook gewoon Engels.
Hopen op beter weer morgen, in ieder geval dat het droog is.
Bye bye